De extra BUMP in graphic design

Het festival legt onbewust bloot dat we te vaak een ontwerp beoordelen o.b.v. visuele pracht. Schuim je wel eens Behance af? Dan kan je dit misschien beamen. Iemand heeft een sprankelende affiche gemaakt, een doordachte huisstijl, een illustratie om jaloers op te zijn of een flitsende website. Op zich niets mis mee, zolang we de bredere context maar in het achterhoofd houden: we moeten niet teveel stilstaan bij de knappe dingen die gemaakt worden in deze archetypische graphic design hokjes, er is zoveel meer.

De festivalonderwerpen raken echt veel verschillende culturele vlakken aan en vaak is de grens met kunst heel vaag. Scherper gesteld, zou je je kunnen afvragen of die grens überhaupt relevant is. Het zijn vaak heel specifieke mengvormen van design toegepast op een vraag naar visuele communicatie die je niet kan beantwoorden met drukwerk of website. Ideaal voer voor BUMP dus.

1. Laat je niet beknotten

Jina Anne heeft het over Design Systems ontwerpen, of hoe ontwerp je het systeem om te gaan ontwerpen. Een design system kan je zien als een soort ontwerpfilosofie. Het moet zo ontworpen zijn dat designers zo efficiënt, natuurlijk en correct mogelijk kunnen werken volgens de filosofie van het bedrijf. Het mag nooit een beknottende handleiding zijn - zoals een beperkende bibliotheek van visuele elementen die je kan of mag gebruiken - maar eerder een tool die je in staat stelt een nieuw ontwerp te kunnen aftoetsen aan de vraag “Is dit ontwerp geldig binnen onze principes?”.

2. Blijf creativiteit stimuleren

Mike Moloney van Art&Graft wist met een vermakelijke nonchalance te vertellen over zijn animatiestudio. Hoewel dit misschien een gekender voorbeeld is van design, wierp het wel een mooi licht over hoe divers de vraag naar animatie kan zijn en hoe je als bedrijf creativiteit kan stimuleren.

Gaande van een veiligheidsvideo tijdens de vlucht voor Virgin Atlantic (zie hiernaast) of reclame voor mobiel netwerk Smarty, de studio gaat nooit verzaken aan creativiteit en originaliteit ten koste van eigen gemak. Visueel valt er ook heel wat over te vertellen, het ruime aanbod aan tekenstijlen spreekt tot de verbeelding. Iets waarvan ook de grote animatiestudio’s nog kunnen bijleren.

3. Het moet niet altijd perfect zijn

Annie Atkins vertelt over grafisch ontwerp voor film. Vooral uit The Grand Budapest Hotel van Wes Anderson wist ze een licht te werpen op hoe functioneel ontwerp hier primeert over onze neiging om iets mooi of perfect te maken. Een duidelijk voorbeeld hiervan vind je in de ongelukkige letterspatiëring in de openingstitel van The Grand Budapest hotel.

Frappant is hier ook de hallucinante nauwkeurigheid die nodig is voor het vak. Wanneer een film prop zoals een bebloed, verfrommeld, gescheurd en terug aan elkaar geplakt telegram nodig is, moeten ze hier minstens 5 exemplaren van hebben. Dat is dus 5x exact dezelfde scheuren, bloedvlekken en plooien. En soms loopt het wel eens fout. Deze iconische taartdoos uit de film, waarvan er waarschijnlijk honderden gemaakt zijn, is geen origineel. De echte hadden namelijk een drukfout in “patisserie” (met twee t’s). Een schrijffout die er dan in de postproductie uitgehaald moest worden met CGI.

4. Hoe fascinerend interface design is

Jens-Ove Panknin heeft het over interface design binnen ruimtes. Niet evident om je daar onmiddellijk iets bij voor te stellen, maar best wel fascinerende materie. Het lijken vaak kunstinstallaties, maar toch nog steeds met een zeer toegepast karakter. De complexiteit van hoe zo’n dingen moeten interageren met individueel of collectief menselijk gedrag is onderhuids altijd het studiegebied.

Een eenvoudig voorbeeld hiervan vinden we in het museum Science Center Medical Technology in Berlijn. Hier kan je informatie nalezen over de anatomie van een menselijke arm. Leg je je eigen arm op het paneel, dan wordt die interne anatomie hierop geprojecteerd.

5. Ga weg van je scherm

Tina Touli tenslotte vat het BUMP festival mooi samen: “Ga weg van je scherm, niet alles speelt zich daar af.”

Haar manier van werken kenmerkt zich doordat ze haar software beschouwt als een gereedschap, maar niet als haar gereedschapskoffer. Andere gereedschappen voor haar zijn o.m. water, zeep, inkt, een glazen schaal, papier en mes. Geen rocket science maar net zeer praktisch en haalbaar, al moeten we dan wel eerst van onze stoel kruipen. 

Zit je nu nog?